Er is onterecht weinig ruchtbaarheid aan gegeven, maar een week geleden is een opinie van Eric Corijn (hoogleraar aan de VUB) in De Morgen verschenen waarin hij pleit voor een radicale paradigma shift over hoe wij als samenleving functioneren en solidariteit invullen. Dit verdient een tegenreactie.
Voldongen feiten
Het is een beetje zout in de wonde strooien. Na jarenlang immigratie (een half miljoen over de laatste tien jaar) en opendeurpolitiek plaatst links ons voor voldongen feiten. De samenleving is superdivers en het wordt nu toch eens tijd dat wij ons daar naar gaan schikken. Wij als burgers moeten onze mentaliteit veranderen. Meer zelfs, "We moeten ons allemaal meer als nieuwkomers gedragen.", aldus de professor. U leest dit goed, links is trots dat wij vreemden zijn in eigen land! Een zekere extreem/radicaal/uiterst rechtse partij kan hier garen bij spinnen.
De professor vervolgt: "Dit impliceert dat we bij aanvang van het debat niet mogen uitgaan van zogenaamd gevestigde culturele waarden, als taal, geloof en bepaalde politieke overtuigingen, maar wel van de enige gemeenschappelijke grond die er vandaag nog over is, namelijk het territorium zelf, de plaats waar men echt samenleeft."
M.a.w. een vodje papier (staatsburgerschap) en handje open. Wij als Vlamingen moeten maar betalen want blijkbaar minimale voorwaarden mogen niet gesteld worden. Wat geeft dat nu dat u uw nieuwe buur niet kunt verstaan? Hij woont in dezelfde gemeente dus betaal maar! Wat geeft dat nu dat uw nieuwe buur vrouwen met korte jurk hoeren noemt? Hij woont in dezelfde gemeente dus betaal maar!
Het vreselijk nationalistisch (technisch gezien communitaristisch) denken is zo fout volgens de professor. Ik moet toch wel dit denken staven met puur wetenschappelijke feiten.
Reciprocerend altruïsme
Solidariteit is een onderdeel van het menselijk reciprocerend altruïsme. Reciprocerend altruïsme is iets geven aan een ander en diens fitness verhogen, ook al schaadt het je eigen fitness. Reciprocerend altruïsme is vanuit een ethologisch-ecologisch-evolutionair standpunt toch voordelig voor de fitness. Reciprocerend is het sleutelwoord, het altruïstisch gebaar is wederkerig en betaalt zich terug op de lange termijn.
Reciprocerend altruïsme is essentieel sociaal gedrag in een groep. Onze verre voorouders, de primaten, kennen een uitgebreide groepsdynamiek. Primaten hebben een groter brein exact voor die sociale boekhouding. Primaten kennen concepten als vrienden en vijanden, vlooien is het reciprocerend-altruïstische bindmiddel die de groep samenhoudt. De mens heeft dit overgenomen en ingekapseld in morele waarden en normen.
Reciprocerend altruïsme is mogelijk onder vier voorwaarden:
Voorwaardelijke solidariteit
Ik neem als voorbeeld de zorgverzekering. Vanaf heden betaalt men € 50 aan de Vlaamse overheid. Dit geld wordt gebruikt om de kosten van de rusthuizen en thuiszorg te betalen. Iedereen ouder dan 25 jaar betaalt deze. Ik zal dit toepassen op de voorwaarden van reciproceren altruïsme:
Voldongen feiten
Het is een beetje zout in de wonde strooien. Na jarenlang immigratie (een half miljoen over de laatste tien jaar) en opendeurpolitiek plaatst links ons voor voldongen feiten. De samenleving is superdivers en het wordt nu toch eens tijd dat wij ons daar naar gaan schikken. Wij als burgers moeten onze mentaliteit veranderen. Meer zelfs, "We moeten ons allemaal meer als nieuwkomers gedragen.", aldus de professor. U leest dit goed, links is trots dat wij vreemden zijn in eigen land! Een zekere extreem/radicaal/uiterst rechtse partij kan hier garen bij spinnen.
De professor vervolgt: "Dit impliceert dat we bij aanvang van het debat niet mogen uitgaan van zogenaamd gevestigde culturele waarden, als taal, geloof en bepaalde politieke overtuigingen, maar wel van de enige gemeenschappelijke grond die er vandaag nog over is, namelijk het territorium zelf, de plaats waar men echt samenleeft."
M.a.w. een vodje papier (staatsburgerschap) en handje open. Wij als Vlamingen moeten maar betalen want blijkbaar minimale voorwaarden mogen niet gesteld worden. Wat geeft dat nu dat u uw nieuwe buur niet kunt verstaan? Hij woont in dezelfde gemeente dus betaal maar! Wat geeft dat nu dat uw nieuwe buur vrouwen met korte jurk hoeren noemt? Hij woont in dezelfde gemeente dus betaal maar!
Het vreselijk nationalistisch (technisch gezien communitaristisch) denken is zo fout volgens de professor. Ik moet toch wel dit denken staven met puur wetenschappelijke feiten.
Reciprocerend altruïsme
Solidariteit is een onderdeel van het menselijk reciprocerend altruïsme. Reciprocerend altruïsme is iets geven aan een ander en diens fitness verhogen, ook al schaadt het je eigen fitness. Reciprocerend altruïsme is vanuit een ethologisch-ecologisch-evolutionair standpunt toch voordelig voor de fitness. Reciprocerend is het sleutelwoord, het altruïstisch gebaar is wederkerig en betaalt zich terug op de lange termijn.
Reciprocerend altruïsme is essentieel sociaal gedrag in een groep. Onze verre voorouders, de primaten, kennen een uitgebreide groepsdynamiek. Primaten hebben een groter brein exact voor die sociale boekhouding. Primaten kennen concepten als vrienden en vijanden, vlooien is het reciprocerend-altruïstische bindmiddel die de groep samenhoudt. De mens heeft dit overgenomen en ingekapseld in morele waarden en normen.
Reciprocerend altruïsme is mogelijk onder vier voorwaarden:
- Wederkerigheid: het gebaar betaalt zich later terug.
- Kosten: de kost in het heden mag niet groter zijn dan de baten in de toekomst.
- Bedrog: profiteurs moeten ontmaskerd & gestraft worden.
- Interactie: de mate van interactie tussen gever en ontvanger bepaalt hoe altruïstisch men is.
Voorwaardelijke solidariteit
Ik neem als voorbeeld de zorgverzekering. Vanaf heden betaalt men € 50 aan de Vlaamse overheid. Dit geld wordt gebruikt om de kosten van de rusthuizen en thuiszorg te betalen. Iedereen ouder dan 25 jaar betaalt deze. Ik zal dit toepassen op de voorwaarden van reciproceren altruïsme:
- Wederkerigheid: iedereen wordt oud en zorgbehoevend en zal dus later de investering terugzien.
- Kosten: de kosten per maand zijn klein genoeg dan de baten in de toekomst.
- Bedrog: mensen die niet betalen worden gesanctioneerd en (tijdelijk) geschrapt.
- Interactie: "de" bejaarde bestaat niet maar grootouders doen dienst als voorbeeld van "de" ontvanger.
Niemand maakt deze berekening bewust, dit is puur instinctief. Dit gaat verder dan ideologie, dit is het morele buikgevoel die iedereen heeft gekregen van de geboorte. Het is dan ook raar dat de professor dit buikgevoel miskent en zelfs als "fout" aanduidt. Vanuit een links-liberaal geloof in de mens als sociaal construct (constructivisme), en de ideologie van het etatisme (de staat moet de samenleving sturen), probeert men met alle macht het instinct van de mens te onderdrukken.
Deze natuurlijke wet zou omarmd moeten worden. Dit is hoe de wereld werkt. De vier voorwaarden zijn de voorwaarden van solidariteit. En hier kan het fout lopen.
Valkuilen van het reciprocerend altruïsme
De vier voorwaarden verklaren waarom men niet meer solidair is met iedereen.
Wat als men niet wederkerig is? Bij de meeste gevallen erkent men het geschenk van de andere en voelt men zich moreel schuldig om deze terug te betalen. Voor sommigen is deze reflex afwezig. Dit gaat van de werkloze of de immigrant die niet van plan is om te werken tot ja, zelfs die luie student die kostelijke, universitaire studies begint maar nooit eindigt of nooit gebruikt. Wij als samenleving zijn mede-verantwoordelijk, want wij hebben niet genoeg gehamerd op de morele schuld van de ontvangers. Het krijgen van dit geschenk is geen recht, het is niet iets lichtvaardig. Dit is een voorrecht dat wij als samenleving dit geven en dit vereist basis respect en nederigheid. Dit normbesef is weg door het links-liberaal rechten-en-vrijhedenverhaal zonder verplichtingen of consequenties. Het is te vanzelfsprekend geworden en dit maakt ons blind voor de kosten die ermee gepaard gaan.
Wat als de kosten te groot zijn? Dan verzuipt de samenleving. Geen enkele samenleving is masochistisch van aard, als de pijngrens is overschreden dan stopt het reciprocerend altruïsme. Het eigen overleven en van het gezin is altijd prioriteit #1. Links probeert dit onder het mom van egoïsme mensen schuldig te doen voelen. Er is niets egoïstisch aan het hoofd boven water houden. In een crisis zal men eerst de kosten doen dalen, met name het verwijderen van het profitariaat. En daarmee sluit ik naadloos aan bij het volgende.
Wat met profiteurs? Kei hard aanpakken. Reciprocerend altruïsme is een vorm van een sociaal contract dat niet zomaar kan verbroken worden zonder gevolgen. Is dit "sociaal rechtvaardig"? Hangt af aan wie dat men het vraagt, want rechtvaardigheid is ook misbruik tegengaan. De eerlijke werkloze moet niet gestraft worden door de profiteur, noch zou de arme student gestraft moeten worden door de broekverslijter. Men moet de onschuldigen behoeden van de misdaden van de schuldigen. Linkse politiek zorgt voor een alles-of-nietsverhaal: of men geeft een vrijkaart aan profiteurs of men gaat als een grove borstel erdoor met eufemistisch "nevenschade". Allemaal door het verknocht cliëntelisme van links.
Wat met gebrekkige of negatieve interacties? Dit is de kern van mijn betoog: het is essentieel dat gever en ontvanger kunnen interageren. Gevers moeten het gevoel hebben waar hun geld naartoe gaat. Iedereen kent een grootouder of kind die baat heeft van de sociale voorzieningen. Werklozen en immigranten zijn al minder. Perceptie bepaalt de interactie en de samenleving wordt een speelbal van politiekers met eigenbelang, die proberen constant ons een beeld te willen spiegelen van "de" werkloze of "de" immigrant. Een samenleving kan enkel objectief een beeld schetsen door eigen interacties. En hoe gebeurt deze interacties? Door gemeenschaps- of natievorming.
Communitarisme en nationalisme als grondslag van de solidaire samenleving
Specifiek voor immigranten is de interactie afhankelijk van de mate van verwantschap. Als men door veelvuldige interacties de immigrant als zijn gelijken beschouwt, is solidariteit geen probleem. Vooreerst moet er een common ground, een fundering zijn. De natie of gemeenschap is die fundering.
Links heeft het communitarisme en nationalisme bestrijdt. Die laatste is als een bron van kwaad voorgesteld, terwijl de werkelijkheid genuanceerder is. Beide vertrekken vanuit een maatschappijbeeld van groepsvorming. Een natie of gemeenschap is verschillend van een andere. Het essentieel cement van een natie of gemeenschap is een gedeelde historiek, taal, cultuur en tradities (en nog een resem anderen maar deze zijn de voornaamsten). Deze vormen de kern van de eigen identiteit en hoe men zichzelf bekijkt t.o.v. de rest. Door zichzelf conform te maken met de heersende gewoonten wordt men opgenomen in de natie of gemeenschap.
Links heeft dit gebanaliseerd door het concept van nationale identiteit te grabbel te gooien. Het verkrijgen van een nationale identiteit moet zo weinig voorwaarden hebben en men mag absoluut niemand afwijzen. Men kan zelfs twee nationaliteiten hebben, alsof men random van hoedje kan verwisselen. De waarheid is, zonder het cement van de identiteit kan men geen samenleving bouwen. Zonder "wij" is het onmogelijk om solidair te zijn.
Het absolute minimum om een wij-gevoel te creëren is taal. Door te communiceren kan men begrijpen. Zonder begrip valt alles in elkaar. Dan is er enkel "zij". Links herhaalt de fouten van de bouwers van de toren van Babel: men kan niets bouwen zonder een gedeelde taal.
Nationalisme als wereldbeeld
Het wij-gevoel kan zonder taal gebeuren, maar dan is een gedeelde cultuur nodig. Daarom dat Europese solidariteit bestaat, de Westerse cultuur is hier het bindmiddel. Gemeenschappen en naties zijn geen alleenstaande entiteiten (het simplistisch beeld van links) maar onderdeel van iets groters. Wij Vlamingen voelen ons verwant met Nederlanders, met Germaanse naties en met Europa in het geheel. De wereld wordt opgedeeld in concentrische cirkels, met als centrum onszelf en als laatste cirkel de mensheid.
De afstand tussen onze binnenste cirkel en de buitenste cirkel is omgekeerd evenredig met het gevoel van solidariteit. Hoe verder, hoe fragieler deze is. Als wij solidair willen zijn met de Grieken is dit perfect mogelijk, maar de voorwaarden voor dit reciprocerend altruïsme zijn des te strenger. Daarom dat de Griekse overwinning velen zorgen baart, omdat Syriza de wederkerigheid miskent. Griekenland is elke Belg € 900 schuldig en het stoot velen tegen de borst dat deze schuld zomaar kwijtgescholden wordt. Syriza verbreekt het sociaal contract, zadelt ons op met hoge kosten en dit bedrog moet zo maar geslikt worden? Dit gaat gevolgen hebben over hoe wij als samenleving Europese solidariteit gaan invullen, en de eerlijke mensen zijn hier de dupe van.
Links-kosmopolieten vergeten deze gevoeligheden makkelijk. Zij leggen voor solidariteit zo min mogelijk criteria op, zoals territorium, een gratuite papiertje of gewoonweg mens-zijn. Solidariteit is veel complexer dan dit.
Conclusie
Dus beste professor, het is onnodig om mensen hun mentaliteit te doen wijzen. Er is absoluut niets mis mee en is gevormd door miljoenen jaren van evolutie. Ik betwijfel of uw en uw geestesgenoten hun belerend vingertje iets daar aan kunnen veranderen. Nog veel geluk met uw kruistocht tegen nationalisme.
Reacties